บทที่ 465

ฌอนเม้มริมฝีปากบางของเขาก่อนจะสตาร์ทรถขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดในที่สุด พวกเขามาถึงผับในเวลาเพียงไม่นาน โทมัสที่รออยู่ที่ประตูเป็นเวลานานก็เดินมาหาทันที เขาจับเอวที่บาดเจ็บของตัวเองเอาไว้ “คุณชายคนโต พวกเธอยังเต้นอยู่ข้างใน” ภายในเวลาไม่กี่วินาที หญิงสาวทั้งสามคนก็เดินโซเซออกจากผับโดยแขนของพวกเธอโอบไหล่ของกันและกันเอาไว้ ดูจากแก้มที่แดงก่ำแล้ว พวกเธอต้องดื่มเข้าไปมาก “ฉันยังดื่มไม่พอ ไปดื่มกันต่อเถอะ! ฉันยังต่อได้อีกสามยก” เฟรยายกมือปัดป่ายในอากาศ “ไม่เมาไม่กลับ” “ไปกินกุ้งมังกรกับไวน์กันเถอะ” แชริตี้พยักหน้า แคทเธอรีนตอบรับ “เราไปดื่มที่วิลล่าของฉันต่อจนกว่าจะเช้าได้” “สุดยอดไปเลย! ผู้ชายมันชั่ว! ก็ปล่อยพวกมันไป!” “ลาก่อนไอ้คนใจร้าย!” ใบหน้าของฌอนเคร่งขรึม อื้ม ลับหลังเขา เธอเรียกเขาแม้กระทั่งไอ้คนใจร้าย เขาเดินไปพลางดึงแคทเธอรีนเข้าไปในอ้อมแขนของเขา “กลับบ้านกับผม” ในตอนแรกเขาอยากให้เธออาศัยอยู่ข้างนอกสักพักเพราะกลัวว่าเขาจะทำร้ายเธอ ทว่า เห็นได้ชัดว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้ “คุณเป็นใครอ่ะ แล้วนี่คุณคิดว่าคุณทำอะไรของคุณ?” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นด้วยความมึนงง หลังจากที่เธอได้เห็น