บทที่ 513

ซาร่าเม้มริมฝีปากด้วยความเจ็บปวดโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา “ไม่เป็นไรหรอกร็อดนีย์ ซาร่าต้องมีเหตุผลของเธอ” เชสเตอร์พูดแทรกขึ้นมา ร็อดนีย์มองซาร่าด้วยสายตาที่เคร่งขรึม จนในที่สุดเขาก็ถอนหายใจออกมา “แล้วทำไมจู่ ๆ ก็กลับมา?” ฌอนที่เอาแต่เงียบมาตลอด จู่ ๆ ก็พูดขึ้น หัวใจของซาร่าปวดร้าวเมื่อสายตาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาอันคุ้นเคย เธอหันไปมองภาพถ่ายของเชลลีที่อยู่ด้านหลังของเขาช้า ๆ “เพราะฉันคิดไม่ถึงว่าเชลลีจะตาย เมื่อนึกถึงว่าเธอเป็นญาติที่รักของฉัน ฉันควรมาแสดงความเคารพต่อเธอเป็นครั้งสุดท้าย” ทุกคนยังคงเงียบ ทันใดนั้นเอง อเล็กซ์ก็เดิเข้ามาหาซาร่า เขากอดเธอเอาไว้พลางร้องไห้ออกมาทันที “ซาร่า ทำไมหนูถึงเพิ่งกลับมาเอาป่านนี้? การตายของเชลลีไม่ต่างอะไรกับโศกนาฏกรรมและไร้ซึ่งความยุติธรรม” “เชลลีตายได้ยังไงคะ คุณลุง?” ซาร่าถามขณะที่สะอื้นไห้ หลังจากที่ได้ฟังคำถามนั้น อเล็กซ์ก็จ้องมองไปที่ฌอนทันที “เป็นฝีมือภรรยาของเขาและแชริตี้” สีหน้าของซาร่าตึงไปเล็กน้อยแล้วก็ค่อย ๆ ซีดเผือดลง เธอกะพริบตาและเบนสายตาไปที่ฌอน “ฌอนนิค...” ฌอนหลบสายตา “เป็นแชริตี้...” “ฌอน เลิกเข้าข้างแคทเธอรีนสักที