บทที่ 553

ซาร่าแอบจับแก้วของเธอเอาไว้แน่น จากนั้นจู่ ๆ เธอก็ก้มหน้าลงแล้วไอออกมา “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? ยังเจ็บคออยู่หรือเปล่า?” ร็อดนีย์รีบถามด้วยความเป็นห่วง แคทเธอรีนพูดขึ้น “โถ่ที่รัก แผลของเธอยังไม่หายดีอีกเหรอ? กลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่าไหมถ้าเธอรู้สึกไม่สบาย?” “แคทเธอรีน เธอพูดพอหรือยัง?” ร็อดนีย์ทนเธอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาเตือนขึ้น “ เธอควรจะพูดเรื่องนี้ให้เคลียร์ ๆ หน่อย ซาร่าถูกรัดคอเพื่อรักษาอาการป่วยของฌอน ในฐานะภรรยาของเขา เธอไม่ใช่เเค่ไม่สำนึกบุญคุณ แต่เธอยังกระแหนะกระแหนด้วยซ้ำ เธอพอได้แล้วหรือยัง?” แคทเธอรีนรู้สึกแค้นและไม่พอใจ “คุณชายสโนว์ คุณพูดอย่างนั้นได้ยังไง? วันนั้นคุณยังพูดอยู่เลยว่าฌอนและคุณนีสันยังคงมีความรู้สึกต่อกันอยู่และสั่งให้ฉันถอยให้ ถ้าอย่างนั้น มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะมาสำนึกบุญคุณอะไรเลยนะ เพราะเธอเต็มใจเอง” เมื่อแคทเธอรีนพูดแบบนั้น ความตกใจก็ฉายผ่านแววตาของร็อดนีย์ ท่าทางที่เขามองเธอราวกับเขาต้องการกลืนกินเธอเข้าไปทั้งเป็น สีหน้าของเชสและฌอนเปลี่ยนไป โดยเฉพาะสีหน้าของฌอน คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันด้วยความโกรธ “ร็อดนีย์ นายไปหาเธอแล้วพูดจาแบบนั้นกับเธอตั้งแต่เมื่