บทที่ 595

“จริงเหรอ? นั่นคือแคทเธอรีน… อดีตภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตอย่างนั้นเหรอ?” “ใช่ เป็นเธอนั่นแหละ” ทุกคนต่างลอบมองไปที่ฌอน ในตอนนั้นเอง ใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนก็เย็นชาและหม่นหมอง เบ้าตาลึกของเขาทำให้เขาดูน่ากลัว ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ สิ่งที่เขาทำคือหยิบบุหรี่ออกมาช้า ๆ แล้วจุดขึ้น ในเวลาเพียงไม่นานควันบุหรี่ก็บดบังใบหน้าที่โดดเด่นของเขา “คุณพ่อ อย่าปล่อยให้เธอหลอกคุณพ่อนะคะ” จู่ ๆ เมลานี่ก็เดินเข้ามาหาเขาและพูดอย่างอ่อนโยน “คนตายไปแล้วจะฟื้นกลับขึ้นมามีชีวิตได้ยังไงคะ? หนูคิดว่าเธอแค่ดูคล้ายกับแคทเธอรีนเท่านั้น ต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่เธอใช้รูปลักษณ์เดิมของแคทเธอรีนมาหลอกเรา ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้าของแคทเธอรีนเสียโฉมนะคะ” “นั่นสิ พี่ชาย คุณยังจำได้ไหมว่าแคทเธอรีนดูเป็นยังไงในตอนนั้น แม้แต่แพทย์ทางด้านความงามระดับแนวหน้าก็ยังบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาใบหน้าของเธอ คุณน่าจะจำเรื่องนี้ได้นะคุณชายฮิลล์คนโต” ทันใดนั้นเอง เดเมียนก็มองไปที่ฌอนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ ฌอนเขี่ยเถ้าบุหรี่ออกก่อนเขาจะยืนขึ้น ขณะที่เขาเดินไปหาแคทเธอรีนด้วยมือหนึ่งที่ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ใบหน้าที่เร