บทที่ 128

มันเป็นเวลาสิบสองนาฬิกาตอนเที่ยง ในหอผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลของโจนาธาน ครีเดนซ์มองดูแพทย์ที่รับเลือดของคาเลบ 400 ซีซีจากโจนาธาน แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง จากการแสดงออกที่จริงจังของแพทย์ เขาบอกได้ว่าอาการของเชลดอนไม่ได้มองโลกในแง่ดีเกินไป สองปีแล้ว แต่ยังไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ในหัวใจของเขา Credence กำลังสูญเสีย เมื่อพูดถึงอุบัติเหตุหรือโรคภัย ไม่สำคัญว่าเขามีอำนาจหรือมั่งคั่งเพียงใดเพราะเขาไม่สามารถปลุกเชลดอนได้ นอกเหนือจากการจัดการรักษาที่ดีที่สุดแล้ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรอและยอมจำนนต่อโชคชะตา ผ่านหน้าต่างกระจกใส ครีเดนซ์สามารถเห็นเชลดอนนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงได้อย่างชัดเจน มีท่อใสติดอยู่ทั่วร่างกายของเขา ดวงตาของเขายังคงปิดสนิท และไม่มีการปรับปรุงใด ๆ ที่สังเกตได้ หลังจากที่แพทย์ที่เข้ารับการรักษาถ่ายเลือดให้เชลดอน เขาขอให้พยาบาลเน้นการนวดร่างกายของเขา หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆเปิดประตูและออกมา เขายืนอยู่หน้า Credence ขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณสก็อตต์ หลังจากที่ดูแลและรักษาอย่างดี อาการของพ่อคุณก็ไม่ทรุดลง อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีความคืบหน้า ขอโทษด้วย ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ ในขณะนี้" “หาก