บทที่ 190

โดโรธีติดอยู่ในห้องรับแขกตลอดทั้งสัปดาห์ นอกจากกินและนอนแล้ว เธอใช้เวลาที่เหลือคุยกับเบลล์ทางโทรศัพท์ พยายามพาลูกสาวไปด้วย ขณะที่เธอกำลังสนทนาทางวิดีโอกับเบลล์ เบลล์ถามแบบเด็กๆ ว่า "แม่คะ คุณแม่จะกลับจากการเดินทางเพื่อทำธุรกิจของคุณเมื่อไหร่ หนูคิดถึงแม่ คิดถึงแม่มาก" โดโรธีมองดูดวงตาที่เปื้อนน้ำตาและคาดหวังของลูกสาวบนหน้าจอ และหัวใจของเธอก็แทบแตกสลาย เธอระงับเสียงสะอื้นในลำคอ ขยิบตาให้ลูกสาวและยิ้มราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอพูดว่า "ที่รัก ฟัง Madam Wood และ Germaine อย่างเชื่อฟัง ฉันจะกลับมาเล่นกับคุณเมื่อเสร็จงานในอีกไม่กี่วัน" เบลล์ทำหน้าบึ้งแล้วพูดว่า “ฉันฟังพวกเขามาแน่นอน ฉันกินอิ่มนอนหลับเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เชื่อฟัง แต่เจอร์เมนบอกว่าต้องใช้เวลาอีกนานกว่าที่พวกนายจะกลับมา ฉันไม่ต้องการอย่างนั้น! ฉันอยากให้คุณกลับมาเล่นกับฉันเดี๋ยวนี้” เมื่อเห็นดวงตาสีดำโตของเบลล์ที่เต็มไปด้วยน้ำตา โดโรธีก็หยุดยิ้ม เธอฝืนยิ้มและปลอบเธอโดยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "เอาล่ะ ฉันจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน ฉันได้ยินเจอร์เมนโทรหาคุณ ไปเถอะ ใกล้ได้เวลากินข้าวแล้ว" เธอวางสายอย่างไม่เต็มใจ ไม่นานหลั