บทที่ 193

ครีเดนซ์ยังคงนิ่งเงียบแม้จะผ่านไปหนึ่งนาทีเต็ม และร่างกายทั้งหมดของเขาถูกล้อมรอบด้วยรัศมีที่เย็นยะเยือกจนทำให้ทุกคนรอบตัวเขารู้สึกกลัวอย่างยิ่ง โรซาลีกลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าส่งเสียงอีก เธอทนความเจ็บปวดในร่างกายของเธอและใบหน้าของเธอค่อย ๆ ซีดจางในขณะที่มันสลับไปมาระหว่างความซีดและความสยดสยอง เธอตกใจ! “เครเดนซ์... ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถช่วยโดโรธี มันเป็นความผิดของฉันเอง ไม่ว่าเธอจะลงโทษฉันยังไงอีกต่อไป” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของโรซาลี เธอเอื้อมมือไปทางชายที่เย็นชาและไม่ขยับเขยื้อนอยู่ข้างหน้า ปลายนิ้วอันเย็นชาของเธอสัมผัสแขนของเขา หลอดเลือดดำโป่งออกมาจากผิวหนังของเขาและทุกการเคลื่อนไหวของเขาทำให้มึนเมาและหลงใหลในตัวเธอ "ปล่อยฉันนะ" ใบหน้าของ Credence เย็นเยือก เมื่อเขารู้สึกถึงสัมผัสอันนุ่มนวลบนแขน เขาก็สะบัดออกอย่างโกรธเคืองทันที เขายิ้มเย็น ๆ ให้เธอเบา ๆ ขณะที่เขาพูด "ฉันตามคุณไปและเห็นทุกอย่างชัดเจน คุณคือคนขับ คุณเป็นคนไม่ขับตรงและเป็นคนที่ขับรถไปที่สะพาน แต่คุณกำลังบอก ฉันว่าโดโรธีเป็นคนที่ขับรถเร็วเกินไปและเหยียบคันเร่งแทนที่จะเป็นเบรก” “แม้ว่าฉันจะไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดกับคุณเลยตลอดหกปีท