บทที่ 202

โดโรธีกับจูเอลซ์เดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ด้วยกัน พวกเขาได้พบกับสายตาที่น่าตกใจและคลั่งไคล้ของ Germaine ก่อนที่ใครจะพูดได้ ร่างสีชมพูเล็กๆ ออกมาด้านหลังของเจอเมน มีรอยยิ้มที่ละเอียดอ่อนและยอดเยี่ยมบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของโดโรธี "แม่คะ แม่เป็นแม่จริงๆ ป้าเจอเมน เห็นนี่ไหม? ในที่สุดแม่ฉันก็ได้กลับบ้านแล้ว" Germaine พยักหน้าและน้ําตาแห่งความสุขก็ดีขึ้นในดวงตาของเธอ "เบลล์ คุณพูดถูก แม่เธอกลับมาแล้วจริงๆ" โดโรธีคุกเข่าลงและจับร่างเล็ก ๆ ของลูกสาวของเธอไว้ในอ้อมแขนของเธออย่างแน่นหนา น้ําตาไหลออกมาในดวงตาของเธอและลําคอของเธอสําลักด้วย sobs ที่เธอเกือบจะไม่สามารถพูดคําเดียว "เบลล์ เธอลดน้ําหนักได้มากเลยนะ ขอโทษ ฉันผิดเอง ผมจะไม่ทิ้งคุณไว้นานขนาดนั้นอีก โอเคไหม" "แม่จ๋า เจอเมนและจูเอลซ์บอกว่าลูกไปไกลแสนไกลเพื่อทําธุรกิจ พวกเขาบอกว่ามันเหนื่อย และคุณต้องหาเงินเป็นจํานวนมาก เพื่อรักษาความเจ็บป่วยของฉัน แม่คะ หนูไม่โทษแม่หรอก มันเป็นสิ่งที่ดีที่คุณกลับมา." โดโรธีก้มศีรษะลงและมองไปที่ใบหน้าซีดและผอมของลูกสาวของเธอแม้แต่คางของเธอก็แหลม หัวใจเธอปวดร้าว "ใช่ฉันได้รับเงินเพียงพ