บทที่ 49

โดโรธีเห็นว่าชายร่างสูงและกล้าหาญมาถึงทันเวลา และแขนที่แข็งแรงของเขาหยุดแขนอ้วนของลินดาไว้กลางอากาศ โดโรธีตกตะลึง เธอนั่งยองๆ ภายใต้การปราบปรามของชายชุดดำที่แข็งแกร่งสองคน เมื่อเธอแหงนหน้าขึ้น เธอเห็นหน้าอกแข็งๆ เย็นเยียบของชายผู้นั้นสวมชุดสูทสีดำ ใบหน้าของเขาซึ่งสะท้อนอยู่ใต้แสงคริสตัล แสดงความเกลียดชังเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้ว ฉันจะสอนผู้หญิงของฉันเอง” ครีเดนซ์พูดช้าๆ และวางมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอย่างสบายๆ เขาใช้มืออีกข้างจับแขนของลินดา ซึ่งกำลังจะพุ่งใส่หน้าโดโรธีอย่างดุเดือด เขามีแววตาเย็นชา จู่ๆ ลินดาก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ลินดากลัวครีเดนซ์มากจนขาแทบจะเป็นตะคริว เธอไม่กล้าปฏิบัติต่อ Dorothy อย่างประมาทเลินเล่ออีกต่อไป เธอรีบอ้อนวอนขอความเมตตา "อ๊ะ... เครเดนซ์ ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรกับโดโรธี แต่เมื่อเธอเห็นฉันตอนนี้ เธอสาปแช่งโรซี่ให้ตายอย่างน่าสยดสยอง และยังสาปแช่งคุณและ โรซี่ต้องแยกจากกันตลอดไป ฉันโกรธจริงๆ ที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น!" “ฉันไม่รู้ว่าโรซี่จะนอนอยู่ในโรงพยาบาลนานแค่ไหนโดยที่ชีวิตของเธอแขวนอยู่บนเส้นด้าย ฉันอารมณ์เสียจริงๆ ไม่