บทที่ 1015 บอกความจริง

“ผมเพิ่งจะนึกถึงคำถามนี้ขึ้นมาได้ ตอนที่คุยกับเลียม” กิดเดียนพูดออกมาอย่างใจเย็น เขาวาดรูปวงกลมลงบนพื้นผิวของแก้วด้วยนิ้วของเขา พลางพูดว่า “ผมไม่รู้ว่าเกรกอรีและวิกกี้จะคิดถึงเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า แต่เมื่อความคิดนั้นมันแล่นเข้ามาในหัวของผมตอนนี้ มันทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก” ขนาดเขายังรู้สึกแบบนั้น แน่นอนว่าเนลล์ก็ต้องรู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอนิ่งเงียบ แล้วลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหัน “ฉันควรจะโทรหาวิกกี้ และเกรกอรีในตอนนี้เลย” “ไม่ต้องรีบไปหรอก” กิดเดียนห้ามเธอเอาไว้ “อธิบายทางโทรศัพท์ มันคงไม่ใช่เรื่องที่จะเข้าใจได้ง่าย ๆ คุณไม่ได้จะไปเจอกับวิกกี้ตอนพรุ่งนี้เช้าหรอกเหรอ? ผมว่าคุณค่อยไปอธิบายให้เธอฟังในวันพรุ่งนี้ก็ได้” เนลล์คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง ไม่ว่าเรื่องนี้มันจะเร่งด่วนมากแค่ไหน แต่คืนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไรขนาดนั้น ดังนั้น เธอจึงเลิกคิดที่จะโทรหาวิกกี้ ก่อนจะดื่มนมที่กิดเดียนเอามาให้เธอ จากนั้นเธอก็แปรงฟันและเข้านอน วันต่อมา เธอตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเกือบจะเก้าโมงเช้าแล้ว เมื่อเธอผ่านการอุ้มท้องมาหลายเดือน ความรั