บทที่ 130 กลับบ้านตอนเที่ยงคืน

เนลล์กระแอมในลำคอและยิ้มอย่างขอโทษ “เป็นฉันที่แย่เองค่ะ ช่วงนี้ฉันค่อนข้างยุ่ง...” “หึ!” ในอีกด้านหนึ่งชายหนุ่มเย้ยหยัน เนลล์ได้ยินคำเย้ยหยันและรู้ว่าข้ออ้างของเธอไม่ได้ผล หญิงสาวจึงเปลี่ยนเรื่องแทน “อ่า...ฉันวางแผนว่าจะกลับวันนี้ค่ะ ฉันกำลังจะออกไปตอนคุณโทรมา!” น้ำเสียงของชายหนุ่มแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน “แค่กำลังจะออกมาเหรอ?” “ชะ...ใช่!” “อืม...ดี ถ้าผมไม่เจอคุณที่บ้านภายในครึ่งชั่วโมง คุณจะต้องยอมรับผลที่ตามมา” จากนั้นเขาก็วางสายโทรศัพท์ไป เนลล์รู้สึกหม่นลงเมื่อจ้องมองไปที่หน้าจอสีดำของโทรศัพท์ ผู้ชายคนนี้... จำเป็นต้องเจ้ากี้เจ้าการถึงขนาดนี้เลยเหรอ! ครึ่งชั่วโมงเหรอ? ทางที่เร็วที่สุดที่จะไปถึง Leith Gardens ภายใน 20 นาที คือขับรถ นั่นคงไม่ได้หมายความว่าเธอต้องออกไปในทันทีหรือ? เธอมองไปที่กองภูเขาที่ล้วนแต่เป็นงานที่ยังไม่เสร็จที่กองอยู่ตรงหน้าของเธอ… เธอนวดหว่างคิ้วของเธอด้วยความเหนื่อยล้าและถอนหายใจ ลืมมันไป! เธอจะจัดการกับมันในวันพรุ่งนี้! คิดได้เช่นนั้น เธอปิดคอมพิวเตอร์ เก็บของของเธอและลุกขึ้นยืน มันคงไม่เป็นไรถ้าเธอยังคงนั่งอยู่ วันนี้เธอนั่งที่นั่นตลอดทั้งบ่าย แ