บทที่ 208 หน้าอกของฉันเจ็บ

“เมื่อคืน?” เจสันเลิกคิ้วและคิดสักพัก “ไม่มีอะไรมาก มันแค่เรื่องที่ไม่สำคัญ” รอยยิ้มใบหน้าของเซลีนตึงขึ้น นี่เขาไปหาเธอเพียงเพื่อบอกอะไรที่ไม่สำคัญกับเธออย่างนั้นน่ะเหรอ? ใครจะไปเชื่อเรื่องแบบนั้น? อย่างไรก็ตาม เจสัน มอร์ตันที่เธอรู้จักในวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป บุคลิกและนิสัยใจคอของเขาเปลี่ยนไปและบางครั้งเธอก็พบว่ามันยากที่จะเข้าใจเขา เมื่อเขาพูดเช่นนั้น เธอก็ปฏิเสธที่จะกดดันเขาต่อไป เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร จริง ๆ แล้วพี่สาวตกที่นั่งลำบากเพราะข่าวลือเกี่ยวกับเธอและผู้กำกับคูมบส์ คุณโตมากับเธอ พี่เจย์และการปลอบใจอาจจะทำให้เธอรู้สึกดี” เจสันมองเธอด้วยรอยยิ้มที่ว่างเปล่า “คุณไม่หึงฉันเหรอถ้าฉันปลอบเธอ” เซลีนส่ายหัว “ไม่แน่นอน พี่สาวเป็นญาติของฉันและคุณเป็นสามีในอนาคตของฉัน พี่เจย์ ฉันรู้สึกมีความสุขเมื่อคุณสองคนดีต่อกัน ทำไมฉันจะต้องหึงด้วย?” ในที่สุดเจสันก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “คุณเป็นผู้หญิงที่ดีมากเซลีน” เซลีนยิ้มตอบกลับอย่างไม่จริงใจ พวกเขาหยุดคุยกันและเจสันก็กลับไป เมื่อเธอกลับไปที่กองถ่าย รอยยิ้มอันแสนหวานที่เซลีนแสดงต่อเจสันไม่ปรากฏ