บทที่ 236 ฉันควรทำอย่างไร?

เนลล์กอดกิดเดียนเอาไว้แน่น และเอนศีรษะพิงไหล่ของเขา ราวกับว่าเขารู้สึกถึงความเชื่อมั่นของเธอโดยการพิงแผ่นอกของเขา ชายหนุ่มจับเอวบางของเธอให้แน่นขึ้น เขาพูดด้วยความหนักแน่นว่า “ไม่เป็นไร ผมอยู่ที่นี่” “อืมม” เนลล์พยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่ขึ้นจมูกของเธอ “ฉันไม่เป็นไร” เธอจะสบายดีได้อย่างไร? ไม่เหมือนกับมือของกิดเดียนที่ปกคลุมไปด้วยความแข็งกระด้าง เนื่องจากการทำงานหนักราวกับเครื่องจักรมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มือของเธอนุ่มและยังคงมีเลือดออก เธอไม่เคยใช้มือของเธอทำงานหนัก มือของเธอเล็กและบอบบาง แต่มันก็ต้องเกาะกับเข็มขัดของเธอและปีนหน้าผาที่สูงชันเป็นระยะทางค่อนข้างไกล การบาดเจ็บที่เกิดขึ้นทำให้มือของเธอได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง ถ้ามันไม่เจ็บปวดจนทำให้รู้สึกชา เธออาจจะไม่สามารถอดทนจับมันเอาไว้ได้นานเท่าที่ทำได้ กิดเดียนรู้ว่าเธอผ่านอะไรมา จึงรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก ความปวดเจ็บแทรกลึกในความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมากจนเขาไม่อยากโทษเธอด้วยซ้ำที่ทำตามใจตัวเองและการตัดสินใจผิด ๆ ของเธอ ในไม่ช้าทั้งสองคนก็มาถึงด้านบน เนลล์ไม่สามารถทนความหนาวเย็นได้อีกแล้ว กิดเดียนปลดเชือกที่รอบเอวของ