บทที่ 262 ไม่มีอะไรจอมปลอม

“ผมขอโทษ ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?” เนลล์รู้สึกประหลาดใจ เสียงนั้นฟังดูคุ้นเคย เธอหันกลับไปมองที่ผู้ชายคนนั้น ที่เงยหน้าขึ้นมาในเวลาเดียวกันนั้น คนทั้งคู่นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ “เจสันเหรอ?” “เนลล์?” “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” คำถามเดียวกันผุดออกมาจากปากของพวกเขาพร้อมกัน หลังจากนั้นพวกเขาต่างมองกันด้วยความบึ้งตึง เนลล์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมจึงมีคำพูดที่ว่าศัตรูมักจะล้ำเส้น! นับตั้งแต่เธอลืมเรื่องของเขาบนเกาะนั้น เธอยอมรับว่าเธอจะไม่เจอเขาอีก โชคร้าย เธอคาดไม่ถึงว่าเธอจะโชคร้ายขนาดที่ชนกับเขาที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้น ห้องจัดเลี้ยงของเขายังอยู่ถัดไปจากเธออีกด้วย การแสดงออกของเจสันเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ได้สติกลับมา เขามองเนลล์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่ต้องสงสัยเลยว่านับวันเนลล์ยิ่งดูสวยมากขึ้นเรื่อย ๆ เดรสสีนู้ดที่เธอสวมอยู่เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ และรูปร่างที่เพรียวสวย เธอสวมรองเท้าสีเบจเข้ากับชุด ผมสีดำขลับของเธอมัดเอาไว้หลวม ๆ ที่กลางศีรษะ ส่งให้เธอดูสดใสและสวยงาม ในขณะนั้นเอง เขารู้ว่าเธอน่าสนใจ ทว่าเธอขาดเสน่ห์ของผู้หญิง