บทที่ 280 ลูกของเขา

เลียมพูดราวกับว่าเขามีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่ เจเน็ตหยุดชะงัก สิ่งที่เธอรู้สึกได้ในตอนนี้คือท้องของเธอเจ็บไปด้วยความโกรธ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา "นี่มันบ้านฉันนะ ฉันจะเปิดประตูถ้าฉันต้องการจะเปิด และจะไม่เปิดถ้าฉันไม่ต้องการที่จะเปิด มันเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณดูไม่กลัวเลยฉันจะฟ้องคุณได้ในข้อหาบุกรุก? " เลียมยกคิ้วของเขาไม่ไหวติง "ก็ลองดูสิ" ท่าทางของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอจะไม่ทำ เจเน็ตรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เธอรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรไหม้อยู่ในอกของเธอ เธอไม่ต้องการอะไรมากนอกจากโยนชายคนที่ยืนต่อหน้าเธอออกจากระเบียงไปซะ หลังจากผ่านไปนานเธอก็พูดออกมาว่า "คุณมาทำอะไรที่นี่?" เลียมยิ้มอย่างเย็นชา ใบหน้าที่ยิ้มอย่างเย็นชาและดิบเถื่อนของเขามันดูโหดร้าย เขาเดินไปข้างหน้าทีละก้าวพร้อมกับแผ่ออร่าความเย็นรอบ ๆ ตัว เขาบังคับเจเน็ตให้ถอยหลังไปจนในที่สุดเธอก็ถอยไปชนกำแพงและไม่มีที่ให้ไปไหนได้อีก เลียมเอื้อมมือออกไปและขังเธอไว้กับกำแพง ดวงตาเย็นและดิบคู่หนึ่งจ้องมองเธอในขณะที่ริมฝีปากของเขายิ้มอย่างเยาะเย้ย "คุณกำลังตั้งครรภ์? มันคือใคร?" เจเน็ตกัดฟันของเธอและใช้ความตั