บทที่ 337 นอนพร้อมกับเขา

เลียมสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอและหรี่ดวงตาของเขาลงหยอกล้อ “เธอกำลังมองอะไรอยู่เหรอ คุณนายแจ็คแมน?” เขาถามขึ้นขณะที่เช็ดผมให้แห้งด้วยผ้าขนหนู เจเน็ตหน้าแดงและแกล้งไอออกมาแก้ความเขินอาย จากนั้นเธอก็ทำหน้ามุ่ยและพึมพำตอบ “ใครจะไปอยากมองนาย? นายมันเด็กไร้ยางอาย!” จากนั้นเธอก็หันหลังและแกล้งทำเป็นไม่สนใจเขา ยิ่งเธอพยายามทำตัวเหมือนหวงเนื้อหวงตัวมากเท่าไร เธอก็ยิ่งแสดงอารมณ์ที่แท้จริงออกมา ทันใดนั้น เลียมก็อารมณ์ดีขึ้นมา ความเคร่งขรึมในตัวเขาหายไป เขาเช็ดผมให้แห้งพลางถอดผ้าเช็ดตัวออกแล้วปีนขึ้นไปบนเตียง เจเน็ตรู้สึกแปลก ๆ เมื่อความรู้สึกอบอุ่นเริ่มโอบรอบตัวของเธอเอาไว้ เธอตกใจและลุกขึ้นนั่งตัวตรงเพื่อมองไปที่ชายคนนั้นที่ยกผ้าห่มขึ้น เธอกรีดร้องออกมา “นายทำอะไร?!” เขาเลิกคิ้วอย่างซื่อ ๆ “กำลังจะนอน” เจเน็ตจ้องมองเขา “นายไม่มีห้องนอนของนายหรือไง? นายไม่ไปนอนที่ห้องของนายเหรอ?” เลียมส่ายหัวของเขาและอธิบายอย่างอดทน “ก่อนหน้านั้นเรายังไม่ได้แต่งงานกัน ดังนั้นเราจึงต้องแยกห้องนอนกัน แต่ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย เธอเคยเห็นคู่รักนอนแยกห้องกันหรือไง?” เจเน็ตเงียบ เธอรู้