บทที่ 359 ไม่สามารถยอมรับได้

เซลีนตัวแข็งทื่อขณะที่เธอหันกลับมา สเตฟานี่หัวเราะอย่างรวดเร็ว เพื่อซ่อนเจตนาของเธอ เซลีนเลิกคิ้วขึ้น ขณะที่มีร่องรอยของการนึกคิดฉายอยู่ในดวงตาของเธอ ก่อนที่เธอจะอธิบายว่า “คุณกำลังพูดถึงปานผีเสื้อที่หลังของฉันหรือเปล่า? ฉันมีมันเมื่อตอนฉันยังเป็นเด็ก แต่มันก็ค่อย ๆ หายไปเมื่อฉันโตขึ้น” เธอตอบอย่างสบาย ๆ โดยไม่มีร่องรอยของความกังวลใจ หรือรู้สึกผิดราวกับว่าเธอกำลังพูดถึงสิ่งที่ปกติโดยสิ้นเชิง สเตฟานี่เม้มริมฝีปากของเธอ “อย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่ยักรู้ว่าปานอาจหายไปเองได้” เซลีนยิ้ม “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน ท้ายที่สุดมันเป็นเพียงเม็ดสีบนร่างกาย เป็นเรื่องปกติทางการแพทย์ด้วย” สเตฟานีพยักหน้ารับสิ่งนี้ "ฉันเห็นด้วย" ทั้งสองหยุดคุยกัน หลังจากทานอาหารเสร็จก็ไม่ได้กลับไปที่สระว่ายน้ำ แต่พวกเขานั่งเฉย ๆ สักพักก่อนกลับบ้าน เมื่อนายท่านการ์เร็ตต์ได้ยินว่าพวกเขาออกไปด้วยกันในช่วงบ่าย เขาก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวและรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชาย แต่เขาก็รู้ความรู้สึกระหว่างเด็กผู้หญิงเหล่านั้น สเตฟานีเย็นชากับเซลีนมากนับตั้งแต่เธอกลับมา หลังจาก