บทที่ 366 เรื่องราวชีวิตของเธอ

“คุณไม่ได้ยินที่หมอเหรอสั่งว่าไม่ให้ขยับ? ทำไมถึงไม่เรียกแนนซี่ ถ้าคุณต้องการอะไร?” แนนซี่คอยเฝ้าอยู่ข้างประตูเผื่อว่าเนลล์จะได้นอนหลับอย่างสบาย ๆ ถ้าใครสักคนอยู่รอบ ๆ ตัว หรือหากมีความจำเป็นเมื่อเธอตื่น เนลล์อายเล็กน้อย “ฉันเจ็บมือไม่ใช่เท้า ฉันไม่คิดว่าฉันต้องการความช่วยเหลือ ฉันแค่จะดื่มน้ำ” กิดเดียนแสยะยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นคุณคิดที่จะใช้มือที่พิการถือแก้วใช่ไหม?” เนลล์ดูอึดอัด เธอหยุดชั่วคราวก่อนที่จะตอบว่า “ฉันขอโทษ ฉันลืมคิดไปเลย” ชายคนนั้นเยาะเย้ยและวางเธอลงบนเตียง ก่อนจะหันไปรินน้ำอุ่นหนึ่งแก้วส่งให้เธอ เนลล์หยิบแก้วขึ้นมาระหว่างฝ่ามือของเธอแล้วจิบ เธอมองไปที่ใบหน้าของเขาแล้วถามว่า “คุณยังไม่ได้ตอบคำถามของฉัน คุณเพิ่งกลับมาจากข้างนอกเหรอ?” "อืม" ชายคนนั้นตอบ ขณะจับแขนของเธอเพื่อดึงแขนเสื้อชุดนอนยาวของเธอขึ้น ฝ่ามือบอบบางของเธอที่พันด้วยผ้าพันแผลหนาเป็นชั้น ๆ ทำให้ไม่สวยงาม ด้วยการขมวดคิ้วเขาเอื้อมมือไปปลดผ้าพันแผล เนลล์หยุดเขาทันที “เอ๊ะ อย่าแกะออก เพิ่งเปลี่ยนผ้าพันแผลก่อนนอน” ชายคนนั้นลูบไล้บาดแผลและถามด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ยังเจ็บอยู่ไหม?” "ฉันสบายดี หม