บทที่ 413 ความยินยอม

เมื่อรู้ว่าเนลล์โกรธ กิดเดียนยิ้มขณะที่เขาจับมือเธอและจูบมันเบา ๆ แล้วพูดว่า "ขอโทษที เมื่อคืนผมยับยั้งตัวเองไว้ไม่ได้ คราวหน้าผมจะทำตัวให้ดี" เผชิญหน้าสายตาจ้องเขม็งของเนลล์แล้วเขาหยุดยิ้ม “นอนพักเถอะครับ ยังพอมีเวลา เดี๋ยวผมพาไปกินข้าวเช้า พักสักหน่อยก่อนจะออกไป” อย่างไรก็ตาม เธอเพียงแค่สูดอากาศเย็น ๆ และบอกให้เขาออกไป ในเวลาเดียวกัน ในอีกด้านหนึ่ง แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านสีขาวของหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน อาบทั้งห้องด้วยแสงอันอบอุ่น ทั่วพรมที่หรูหราและมีราคาแพง มีเสื้อผ้าเลอะเทอะเกลื่อนพื้น กระจายจากห้องนั่งเล่นไปยังห้องนอน บนเตียงใหญ่ในห้องนอน มีคนสองคนกำลังหลับอยู่ แสงแดดส่องมาบนใบหน้าที่อ่อนโยนและสดใสของหญิงสาว เมื่อมองเข้าไปใกล้ ๆ แม้แต่เส้นผมเล็ก ๆ บนใบหน้าของเธอก็สามารถมองเห็นได้ราวกับนางฟ้า ลูซี่ตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด เธอลืมตาขึ้นและมองไปที่เพดานที่ว่างเปล่าอยู่หลายวินาทีก่อนที่จะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ความทรงจำเมื่อคืนนี้ค่อย ๆ กลับมา เธอจำได้ว่าเธอไปร่วมงานวันเกิดของโจเอล ทุกคนมีความสุขกับบาร์บีคิวแล้วก็ไปดื่มกัน จบค่ำคืนด้วยเกม ตามด้วยเครื่องดื่มมากมาย เกิดอะไรขึ