บทที่ 507 ดอกไม้ที่ไม่สามารถเด็ดได้

มันเป็นคืนที่ไร้ความฝัน วันรุ่งขึ้น ลูซี่ตระหนักว่าเธอตื่นขึ้นมาด้วยน้ำตานองหน้า ลูซี่ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เธอก็จบลงแบบนี้ เธอรู้เพียงว่าเธอหมดแรงอย่างมาก เหนื่อยมากจนร่างกายและจิตใจของเธออ่อนล้าไปหมด แต่เธอไม่มีทางเลือก ทั้งหมดที่เธอทำได้คือทำให้ดูมีเสน่ห์และสดชื่นที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เมื่อต้องแสดงตัวเองต่อผู้อื่น เธอจำเป็นต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้มีภาพลักษณ์ของเทพธิดา หลังจากแต่งหน้าแล้ว ผู้หญิงที่หมดสภาพ ซึ่งเธอเห็นในกระจกก่อนหน้านี้ ได้แปลงโฉมเป็นสาวงามที่มีเสน่ห์และน่าหลงใหล ลูซี่หัวเราะเยาะตัวเอง เธอไม่แน่ใจว่าจะคร่ำครวญถึงเวทมนตร์แห่งเครื่องสำอาง หรือคร่ำครวญกับรูปลักษณ์ที่ซีดเซียวก่อนหน้านี้ของเธอ หลังจากที่ลูซี่สวมเสื้อผ้าแล้ว เธอก็ลงไปชั้นล่างและขึ้นรถตู้ของบริษัท เพื่อมุ่งหน้าไปยังบริษัทผลิตภาพยนตร์ ซูซานสังเกตว่าลูซี่หายจากความเศร้าโศกตลอดการเดินทาง เธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่หัวใจเต้นรัวของลูซี่ เธอได้ยินเกี่ยวกับความยากลำบากที่ลีวายมอบให้ลูซี่เมื่อคืนก่อน เธอรู้ว่ามันเป็นความผิดของเธอเองที่กะเวลาสำหรับงานเลี้ยงเปิด อย่างไรก็ตาม ซูซานไม่สามารถทำนายเ