บทที่ 546 อดีตของเธอ

ลูซี่ แคทซ์เต็มไปด้วยความหวังในทันที เธอคว้าแขนของโจเอล ฟอสเตอร์ และขอร้องให้เขาช่วยเธอ เธอกำลังคว้าชีวิต และไม่ต้องการปล่อยความหวังเดียวที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป โจเอลขมวดคิ้ว ดวงตาที่เย็นชาของเขากวาดสายตาไปที่กลุ่มคนและดึงเธอไป "ไม่เป็นไร ทุกอย่างโอเค ตอนนี้ผมอยู่ที่นี่แล้ว" โจเอลถอดเสื้อคลุมออก พาดไปที่ลูซี่ และปลอบโยนเธอต่อไป ก่อนหน้านี้ ชายเหล่านี้ฉีกเสื้อผ้าของลูซี่ออกจากกัน เธอยังคงจับเสื้อผ้าที่หน้าอกของเธอ แม้ว่าเธอจะดูแย่ อย่างน้อยเธอก็ปกป้องศักดิ์ศรีของเธอ กลุ่มคนตกตะลึงกับความโกลาหลอย่างกะทันหัน พวกเขาจำ โจเอล ฟอสเตอร์ไม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงปฏิบัติต่อเขาเหมือนคนที่เข้ามาผิดห้อง กลุ่มของพวกเขาพูดอย่างชั่วร้ายว่า “เฮ้ ไม่ใช่เรื่องของนาย ฉันแนะนำให้แกออกไปทันที” ขณะที่เขาพูด เขาชี้นิ้วไปที่โจเอล นิ้วอยู่กลางอากาศและมีเสียงดัง "อ๊าก!" บอดี้การ์ดสองคนออกมาจากด้านหลังโจเอล แขนของชายคนนั้นถูกบิดไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว และเขาถูกตรึงไว้ที่ด้านข้างของโต๊ะ พวกเขาที่เหลือตกใจกับเหตุการณ์ที่อยู่ ๆ ก็ผลิกผัน ถอยหลังไปหนึ่งก้าว และอ้าปากค้างที่โจเอล “แก...แกเป็นใคร” โจเอลจ้องที่