บทที่ 579 มีการนำหน้า

กิดเดียนถูกเนลล์อ่อยถูกครั้งที่เธอเข้าใกล้เขา เขาเอื้อมแขนของเขาไปกอดรอบเอวของเธอและดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดของเขา “เนลลี่ อย่าประเมินความแข็งแรงของคุณเธอน้อยไป” เขาค่อย ๆ โน้มหัวและยิ้ม ในขณะที่เขาพูดเสียงต่ำและแหบแห้ง ลมหายใจที่อุ่นของเขากระทบกับใบหน้าของเธอดูเหมือนจะทำให้เธอตื่นเต้น ด้วยเหตุผลบางอย่าง เนลล์เขินถึงแม้ว่าสามีของเธอจะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากพูดประโยคนั้น ใบหน้าที่เรียวเล็กของเธอประกายความอมชมพูขึ้นมา ราวกับแสงของตะวันที่กำลังลับขอบฟ้า เธอดูสวบและสง่างามมาก กิดเดียนยิ้มพร้อมกับโน้มหัวของเขา และจูบเธอที่ริมฝีปากอย่างอ่อนโยน เนลล์ตัวแข็งและรู้สึกราวกับครึ่งหนึ่งของร่างกายเธอกำลังชา ก่อนที่จะเขาจะทำอะไรมากกว่านี้ เนลล์หยุดเขา “อย่านะ ยังมีคนอื่นอีกนะที่ยังอยู่ในบ้าน!” ยังมีแม่บ้าน และเด็กสองคนที่อาศัยอยู่กับพวกเขา แม้ว่าเด็ก ๆ จะหลับไปแล้ว แต่ก็ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าพวกเขาจะตื่นขึ้นเมื่อไหร่ กิดเดียนเข้าใจเช่นกัน นอกจากจะด่าคนอื่นอย่างเงียบ ๆ ที่อาจจะทำให้เสียอารมณ์ เขาก็ยังก้มตัวและอุ้มเนลล์ขึ้นมา เนลล์ตกใจในการกระทำที่กระทันหันของเขา เธอโอบคอมของเขาอ้าปากค้าง