บทที่ 600 ถูกเธอปฏิเสธ

ผู้กำกับได้สร้างโอกาสที่พวกเขาไม่ควรพลาด ดังนั้นลูซี่จึงกระแอมไอ และพูดอย่างไม่อายว่า “ไซมอน” ไซมอนได้ยินก็ดึงเสื้อที่ปิดหน้าออก เมื่อเขาเห็นว่าเป็นเธอ ใบหน้าของเขาก็มืดมนและหันไปอีกด้านหนึ่ง เพื่อไม่สนใจเธอหลังจากที่สูดลมหายใจ ลูซี่รู้สึกอึดอัดใจ บรรยากาศเงียบสงบ ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอรู้สึกว่าความอึดอัดนี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้ เมื่อเธออยู่ที่นั่นแล้ว เธอจึงต้องการทำให้อากาศมันปลอดโปร่ง ความคิดนั้นทำให้เธอสงบลงขณะที่เธอเดินจากไปและดึงเก้าอี้นั่งแล้วพูดว่า “ไซมอน ฉันรู้ว่าคุณกำลังเกลียดฉัน แต่ตอนนี้เราอยู่ในทีมเดียวกัน และฉันไม่ได้ทำอะไรผิดกับคุณ คุณไม่จำเป็นต้องอคติกับฉันได้ไหม?” “เพียงเพราะฉันปฏิเสธคุณ คุณไม่ควรต่อต้านและเพิกเฉยต่อฉัน นายน้อยวิลเบิร์นเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไซมอนสะดุ้ง เขานั่งบนเก้าอี้และมองลูซี่อย่างเศร้าโศก ลูซี่เลิกคิ้วขึ้น เปล่งประกายออร่าที่ชัดเจน ไซมอนโกรธจัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ สุดท้าย เขาพูดได้เพียงว่า “ใช่ ผมไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย แต่ถ้าคุณปฏิเสธผม อย่างน้อยก็ให้เหตุผลกับผมด้วยสิ! อย่าคาดหวังว่าเหตุผลที่คุณให้ผมก่อนหน้านี้