บทที่ 614 มองหน้ากันแต่ไม่พูด

“ลูซี่ คุณเป็นยังไงบ้าง? คุณสบายดีไหม?" เมซรีบวิ่งไปหาลูซี่ทันทีที่ เมื่อเขาได้รับการปล่อยตัว อย่างไรก็ตาม เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ขณะเผชิญกับดีใจของเมซ มือของเขาที่พร้อมจะจับเธอก็หยุดกลางอากาศในทันที ลูซี่มองมาที่เขาและพูดว่า “ฉันสบายดี ขอบคุณสำหรับความห่วงใย” ร่างกายของเมซก็แข็งทื่อ เมื่อเห็นเธอเหินห่างจากเขา เมื่อรู้แล้วก็ค่อย ๆ ลดมือลง สักพักเขาก็ยิ้มอย่างเจื่อน ๆ “ผมดีใจที่คุณไม่เป็นไร ผมแค่เป็นห่วงคุณ ผมก็เลยมาหา” ลูซี่พยักหน้า หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ มันเริ่มอึดอัด พวกเขาเคยพูดเกี่ยวกับทุกสิ่ง แต่ตอนนี้ พวกเขาทำได้เพียงมองหน้ากันโดยไม่พูดอะไร เขาต้องการบอกเธอหลายสิ่ง อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถพูดอะไรได้เมื่อเห็นหน้าเธอ ความขมขื่นที่ไม่สิ้นสุดก็หลั่งไหลเข้ามาในตัวเขา ดูเหมือนลูซี่จะไม่อยากคุยกับเขาอีกต่อไป เธอเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันสบายดี ฉันไม่เจ็บ พวกเขาจับเขาได้แล้ว ดังนั้นคุณวางใจได้ในตอนนี้” เมซพยักหน้า กระชับมือที่ด้านข้าง แต่เขาก็ยังยิ้มให้ลูซี่อย่างอ่อนโยน “โอเค ผมเข้าใจแล้ว มันดึกแล้ว ผมจะกลับแล้ว” ลูซี่พยักหน้า จากนั