บทที่ 617 พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน

อย่างไรก็ตาม เธอจะสบายใจได้อย่างไร? เธอพบเจอกับสิ่งที่ทนไม่ได้มากมาย รวมทั้งภูมิหลังของครอบครัวและอดีตของเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเธอถูกวางไว้ตรงหน้าเขาและโลกทั้งหมด ไม่มีการป้องกันอะไรเลย ถ้าเธอมอบหัวใจให้เขา เธอจะได้รับความรักที่เธอสมควรได้รับกลับคืนมาได้ไหม? เมื่อโจเอลเห็นความลังเลในดวงตาของเธอ ดวงตาของเขาก็เศร้าลงและนิ้วของเขาก็ปัดดวงตาของเธออย่างอ่อนโยน “อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น ลูซี่ เพราะมันกำลังทำให้ผมอกหัก” ในคืนที่เงียบสงัด เสียงแหบของเขาถูกแต่งแต้มด้วยการถอนหายใจเบา ๆ อย่างหมดหนทาง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียงดังกล่าวจากเขา เขาหยิ่งทะนงและร่าเริงอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาเป็นเหมือนนักเดินทางที่เดินทางไกล หายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่กอดเธอ เธอกำลังจะร้องไห้ แต่เธอดิ้นรนและในที่สุดก็ลุกขึ้นได้สำเร็จเพราะโจเอลไม่รั้งเธอไว้ ลูซี่ก้าวถอยหลังไม่กล้าสบตาเขา เธอหลับตาลงและฝืนยิ้ม “ทำไมคุณถึงพูดถึงหัวข้อนี้ตอนกลางดึก? ฉันเหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน” เธอหันกลับมาและอยากจะออกไป หลังจากที่เธอพูดจบ โจเอลขมวดคิ้วอยากจะพูดอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม คำพูดไม่ได้ออกมาจากปาก