บทที่ 645 ชีวิตไม่มีดีไปกว่าความตาย

ลูซี่หยุดรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ลึกขึ้นและความเย็นในดวงตาของเธอเพิ่มขึ้น “ยังไงซะ คุณก็ยังเป็นพ่อเลี้ยงของฉันอยู่ ในฐานะลูกสาวฉันต้องเป็นลูกที่กตัญญู ถ้าคุณตายแบบนี้ฉันจะกตัญญูกับใครล่ะ ใช่ไหม? “โดยปกติแล้ว คุณต้องได้รับอนุญาตให้มีชีวิตอยู่ได้ แม้ว่ามันจะเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย แม้ว่าคุณจะเจ็บปวดทุกวันก็ตาม คุณต้องใช้ชีวิตเหมือนสุนัข “ถึงตอนนั้น แม้ว่าคุณจะเสียใจและต้องการเซ็นชื่อนี้ หรือแม้ว่าคุณจะร้องขอความตาย คุณก็ทำไม่ได้” เซซิลที่สี่ตัวสั่นอย่างหนักและใบหน้าของเขาซีด ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความกลัว “กล้าดียังไง แกกล้าดียังไง…” ลูซี่กะพริบตา "ฉันทำอะไรเหรอ?" เซซิลที่สี่ไม่พูดอะไรต่ออีกเลย เขารู้ว่าตอนนี้เขาเป็นเพียงนักโทษ และสิ่งที่เขาพูดก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ลูซี่หยิบปากกาออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้ววางลงบนโต๊ะกระจก “เซ็นนี่ซะ ถ้าแกยังอยากที่จะตายดีและหวังว่าในชาติหน้าจะเกิดใหม่ที่ดี แล้วแกยังรอดมาได้ทันเวลาที่จะมีชีวิตใหม่” เซซิลที่สี่จ้องที่ปากกาและไม่ขยับเป็นเวลานาน เนื่องจากลูซี่ไม่ได้เร่งรีบ เธอจึงรออยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองตร