บทที่ 657 ความรักที่ลึกซึ้งของพ่อ

เจเน็ตยืนอยู่ที่นั่น กำลังเม้มริมฝีปากของเธอ หลังจากเงียบไปหลายวินาที เธอพูดว่า “พ่อคะ หนูไม่ได้กลับมาสองปีแล้ว พ่อสบายดีไหมคะ?" คุณพ่อแฮนค็อกชำเลืองมองเธอ และตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ถ้าแกมีตาก็จะเห็นว่าฉันเป็นสบายดีไหม ยังจะกล้าถามอีกหรือไง?” เจเน็ต “...” เธอสงสัยว่าคุณพ่อแฮนค็อกมีนิสัยที่ชอบว่ากระแทกแดกดันทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เจเน็ตได้เตรียมใจพร้อมไว้แล้ว ก่อนที่เธอจะมีความกล้าที่จะพูดคุยกับพ่อของเธออย่างจริงจัง อย่างไรก็ตาม บรรยากาศแห่งความสุขก็หายไป จู่ ๆ คุณพ่อแฮนค็อกก็โกรธเธอ ลูซี่รู้สึกปวดหัวตุบ ๆ ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากครุ่นคิดมาก เจเน็ตก็นั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ ๆ ดูเหมือนมันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าถึงคุณพ่อแฮนค็อกด้วยความรัก เธอต้องลืมมันและกลับไปสื่อสารด้วยวิธีเดิม ๆ ด้วยความคิดนั้น เจเน็ตก็พร้อมที่จะทำทุกอย่าง เมื่อสบตากับคุณพ่อแฮนค็อก เธอพูดว่า “พ่อคะ บอกตามตรง หนูแต่งงานกับเลียมอย่างจริงจังแล้ว ลูกของเราก็โตแล้ว มันก็สองปีแล้วด้วย ตั้งแต่ที่พวกเราจดทะเบียนสมรสกัน พ่อช่วยลดอคติที่มีต่อเราและเห็นด้วยกับการแต่งงานของพวกเราได้ไหม?” ขณะที่ชงชา เขาเย้ยหยันอย่างเย