บทที่ 672 หน้าสิ่วหน้าขวาน

เอมิเลียพยักหน้า ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองที่ลูซี่ด้วยท่าทีขอโทษ เธอยิ้มอย่างอบอุ่นและพูดว่า “ขอโทษนะ คุณแคทซ์ ฉันไม่ค่อยสบาย ฉันเลยต้องกลับไปพักผ่อน” ลูซี่ยิ้ม "ไม่มีปัญหา ฉันก็กำลังจะกลับเหมือนกัน” เธอหยุดก่อนจะพูดต่อ “ทำไมคุณถึงไม่สบาย? เมื่อก่อนแม่ฉันป่วยหนัก เลยพาแม่มารักษาที่เมืองหลวง ฉันรู้จักหมอเก่ง ๆ หลายคน ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถแนะนำพวกเขาให้คุณได้” เอมิเลียยิ้มแต่ส่ายหัว "ไม่เป็นไร นี่คือความเจ็บป่วยเก่าที่รักษาไม่หาย” ด้วยเหตุนี้ เธอจึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับสเปนเซอร์ “พี่โนแลน ไปกันเถอะ” สเปนเซอร์พยักหน้าและพยุงเธอขึ้น ก่อนจะออกไปด้วยกัน ลูซี่จ้องมองร่างที่จากไปของพวกเขาเป็นเวลานาน ก่อนจะลุกขึ้นจากไป อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างที่ลูซี่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น หลังจากเธอจากไปไม่นาน ในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า เอมิเลียและนาตาลีบังเอิญพบกัน ในตอนที่สเปนเซอร์ไปเอารถแล้ว เอมิเลียก็รอเขาอยู่ ในเวลาไม่ถึงสองนาที มีรถมาจอดตรงหน้าเธอ ตามด้วยนาตาลีก็โผล่ออกมาจากรถ ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างตกตะลึง ก่อนที่การแสดงออกทั้งสองจะเปลี่ยนไปอย่างมาก "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?" นาตาลีโกรธจัดอย