บทที่ 718 การคาดเดาที่กล้าหาญ

บ้านไม่ใหญ่มากและดูค่อนข้างทรุดโทรม แม้แต่ผ้าห่มบนเตียงก็ขาด แต่เมื่อเทียบกับบ้านโคลนเล็ก ๆ ที่เปียกชื้นของฟลอร่า ที่นี่ดีกว่าร้อยเท่า แนนซี่ปิดประตูอย่างระมัดระวังหลังจากที่พวกเขาก้าวเข้ามา และเอาหูแนบกับประตูเพื่อฟังเสียง หลังจากยืนยันว่าข้างนอกเงียบสงบ และคนอีกสองคนลงไปพักผ่อนที่ชั้นล่างแล้ว เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก จึงลากเนลล์ไปที่เตียงในบ้านแล้วนั่งลง “ขอฉันดูหน่อย เธอสบายดีหรือเปล่า? เธอทำให้ฉันกลัวแทบตาย! เธอรู้ไหมว่าฉันกังวลแค่ไหนเมื่อไม่พบคุณหลังจากตื่นนอน!” แนนซี่พูดพร้อมกับหมุนตัวเธอไปมา เนลล์ปล่อยให้แนนซี่เอะอะเรื่องเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยุดเธอ “ฉันสบายดี ฉันเป็นห่วงเธอมากกว่า ได้ยินว่าคุณเจ็บขา โอเคมั้ย? จริงจังแค่ไหน” เมื่อเธอเดินเข้าไปก่อนหน้านี้ เนลล์สังเกตเห็นว่าแนนซี่กำลังเดินกะเผลกที่ขาซ้ายของเธอ และขาก็บวมมาก แนนซี่ปลอบเธออย่างรวดเร็วว่า “ฉันสบายดี ฉันสะดุดก้อนหินระหว่างทางมาที่นี่และทำให้ขาหัก ฉันประคองมันด้วยความช่วยเหลือของคนอื่น ไม่มีอะไรร้ายแรง ฉันแค่ต้องการพักผ่อนสักครู่” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เนลล์ก็รู้ว่ามันร้ายแรงกว่านั้น ท้ายที่สุดมันก็แตกไม่คลาด