บทที่ 776 ความขุ่นเคืองที่บริสุทธิ์

เกรกอรีและยูเลียนา เดินเข้าไปขึ้นรถโรลส์รอยซ์ซึ่งจอดรออยู่ด้านหน้าแล้ว วิกกี้ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่มัสซิโมจะตามหลังเธอมาติด ๆ เขาเป็นคนร่าเริงและมีไหวพริบที่ดี เขาเห็นมาแต่ไกลว่าเกรกอรีและยูเลียนาได้ขึ้นรถคันแรกไปแล้ว มันจึงทำให้เขารู้สึกแย่แทนวิกกี้ เขารีบพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มว่า “คุณโธมัสครับ คุณรังเกียจไหมถ้าเราจะนั้งรถคันเดียวกัน” วิกกี้เปิดประตูรถเลกซัสแล้วกระโดดขึ้นไปนั้งบนเบาะทันที ในเวลาเดียวกัน เธอก็ตอบคำถามของเขาว่า “แล้วแต่คุณเลยละกันค่ะ” มัสซิโมกำลังเดิมพันอยู่ เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเขาเองเป็นคนกลางที่กำลังติดอยู่ระหว่างคนสองคนที่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก เมื่อคิดว่าพวกเขาเป็นหนี้บุญคุณกันมากมายขนาดนี้ แต่ก็ยังมีความซาบซึ้งต่อกันจนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นความบาดหมางกันทั้งตระกูลเลยก็ว่าได้ เขาส่ายหัวและตัดสินใจที่จะทำเป็นไม่สนใจกับเรื่องนี้ เขาเดินไปที่ประตูอีกฝั่งแล้วกระโดดขึ้นรถ สนามกอล์ฟที่พวกเขากำลังจะไปนั้นอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์มากนัก เพราะว่าเป็นสนามกอล์ฟของเกรกอรีนั้นเอง การเดินทางไปที่นั่นใช้เวลาเพียงแค่ยี่สิบนาทีเท่านั้น คนขับรถส่วนตัวปล่อยให้พวกเขาล