บทที่ 801 รอดูไปก่อน

ในหน้าที่อาชีพการงานของเธอ เทคนิคนี้ถือว่าช่วยวิกกี้ โทมัส ได้เป็นอย่างดี แม้แต่พวกอาวุธลับที่เธอได้เรียนรู้ในภายหลังก็ล้วนมาจากอาวุธชิ้นนี้ทั้งนั้น ในขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ ดวงตาของเธอก็มืดลงเล็กน้อย ความรู้สึกแปลก ๆ ได้ผ่านเข้ามาในหัวใจของเธอ แอนเดรียเห็นว่าวิกกี้กำลังเล่นปาเป้าอย่างตั้งอกตั้งใจ และอมยิ้มไปด้วย “คุณโทมัสคะ คุณปาลูกดอกได้แม่นมากเลยค่ะ” วิกกี้ยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางหยิบลูกดอกขึ้นมาหนึ่งอันแล้วยื่นมันให้กับเธอ "เธออยากลองเล่นดูบ้างไหมล่ะ?" แอนเดรียจ้องไปที่เธอด้วยความประหลาดใจ “ฉันเหรอคะ ไม่ค่ะ ไม่ดีกว่า” เธอโบกมือปฎิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ฉันปาไม่เข้าเป้าหรอกค่ะ” วิกกี้มองเธอแล้วหัวเราะออกมา “ถ้าหากว่าเธอไม่ลองละเธอจะรู้ได้ยังไง” เมื่อเธอได้ยินคำพูดของวิกกี้ แอนเดรียก็ขยับตัวเล็กน้อย เธอรู้สึกลังเลใจ แต่ว่าในที่สุดเธอก็หยิบลูกดอกขึ้นมาอย่างไม่รอช้า "ถ้าอย่างนั้น...ฉันจะลองปาดูค่ะ แต่ถ้าเกิดว่ามันพลาดเป้าขึ้นมา คุณก็อย่าหัวเราะเยาะฉันนะคะ!" วิกกี้พยักหน้ารับพร้อมกับสร้างความมั่นใจกับเธอ "เอาเลย ปามันออกไปเลย! ฉันจะไม่หัวเราะเยาะเธอหรอก" แอนเดรียเดิน