บทที่ 803 ความรู้สึกดีที่บอกกับใครไม่ได้

ในขณะนั้นประตูถูกผลักให้เปิดออก ฮาโรลด์ได้พายูเลียนา ลินช์ เข้ามาในห้อง เมื่อเขาเห็นชายวัยกลางคนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาจึงยิ้มและเอ่ยคำทักทายออกมาด้วยความสุภาพนอบน้อม “สวัสดีครับ คุณฟลินเดอร์” ชายที่รู้จักกันในชื่อคุณฟลินเดอร์พยักหน้ารับเล็กน้อยเป็นคำตอบ ฮาโรลด์เดินเข้าไปหาเกรกอรี เกรแฮม แล้วกระซิบว่า "นายน้อยครับ เธอมาถึงแล้วครับ" เกรกอรีเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วส่งเสียง "อืม" "นายออกไปได้" "ครับผม" ฮาโรลด์จึงเดินถอยหลังกลับออกมาด้วยความเคารพ ยูเลียนาที่กำลังยืนอยู่ตรงนั่นรู้สึกค่อนข้างสับสน เดิมทีเธอคิดว่าเกรกอรีต้องการพบกับเธอเป็นการส่วนตัว มันจึงทำให้เธอรู้สึกปลาบปลื้มใจ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังมีแขก เขาขอให้เธอมาหาในเวลาแบบนี้ทำไม? ยูเลียนาเป็นคนที่หัวสูงมากจนคิดไปเองว่าเกรกอรีจะพาเธอออกไปสังสรรค์กับแขกของเขา แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาของเขา ไม่มีค่าพอที่จะเป็นผู้หญิงของเขา แล้วเขาเรียกเธอมาทำไม? ยูเลียนามองไปทางเกรกอรีด้วยความรู้สึกงงงวย เธอเห็นว่าเขากำลังจับตามองเธออยู่ ความน่าสะพรึงกลัวได้แวบเข้ามาในส่วนลึกของดวงตาที่ดูลึกล้ำขอ