บทที่ 842 ความขัดแย้ง

"ขอให้เชื่อในตัวของฉันเถอะ" ประโยคนั้นเหมือนดั่งกำปั้นที่ทุบเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจของวิกกี้ เธอรู้สึกเจ็บหน้าอก ราวกับว่าหัวใจของเธอเต็มไปด้วยสำลีก้อนหนึ่ง ซึ่งมันทำให้เธอหายใจลำบากขึ้น วิกกี้หันหน้าหนีในขณะที่ดวงตาของเธอเริ่มแดง “แล้วทำไมฉันจะต้องเชื่อนายด้วยล่ะ?” ใช่ ทำไมเธอต้องเชื่อเกรกอรีด้วย? เธออาจจะตัดสินใจปล่อยอดีตให้ผ่านไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะลืมถึงความเจ็บปวดที่เขาเคยทำกับเธอไว้ในก่อนหน้านี้ แม้ว่าเธอจะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอได้แล้ว แต่รอยแผลเป็นก็จะยังคงอยู่ตลอดไป เกรกอรีกำลังจะบอกว่าเขาสามารถลบรอยแผลเป็นเหล่านั้นได้อย่างนั้นเหรอ? เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่น้ำตาของเธอก็เริ่มไหลออกมา ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้เหตุผลของกันและกันดี โดยไม่ต้องพูดอะไร หยดน้ำตาที่ส่องประกายของวิกกี้ ทำให้เกรกอรีรู้สึกเหมือนกับว่า เขากำลังถูกชกเข้าไปที่หัวใจ และมันก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บที่หน้าอกเป็นอย่างมาก เกรกอรีเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอด้วยมือของเขาเอง เสียงของเขาแหบพร่าราวกับเครื่องไวโอลีนขนาดใหญ่ “ฉันรู้ว่าเธอไม่อาจลืมสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอ