บทที่ 905 ข่มขู่

หลังจากที่เกรกอรีและแดนนั่งลง ก็มีคนเข้ามาเสิร์ฟชา หลังจากเสิร์ฟชาเสร็จ พวกเขาก็ถอยกลับด้วยความเคารพ แดนเป็นคนแรกที่หยิบถ้วยขึ้นมา จากนั้นเขาก็พูดกับเกรกอรีว่า "นายน้อยเกรแฮม ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" เกรกอรีหรี่ตาลงขณะที่กำลังเอนกายลงบนเก้าอี้ด้วยความเฉื่อยชา เขายกถ้วยชาขึ้นแล้วเอียงไปทางแดนเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ทินน์เพิล นายก็ซ่อนตัวได้ดีเลยหนิ ฉันคิดว่านายคงจะตายในกองไฟไปเมื่อสี่ปีก่อนแล้ว แต่ดูนี้สิ นายยังมีชีวิตอยู่เลย” แดนหัวเราะดังลั่น “โชคดีที่สวรรค์เมตตา และอนุญาตให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่อย่างนั้นฉันก็คงจะมานั่งดื่มชากับนายน้อยเกรแฮมในวันนี้ไม่ได้แล้ว” แววตาของเกรกอรีเย็นชาลง เขาพูดอย่างหมดความอดทนว่า “เลิกเล่นลิ้นสักทีเถอะ วิกอยู่ไหน? ถ้าอยากพูดคุยกันอย่างสันติล่ะก็ นายต้องส่งตัวเธอคืนมา! ไม่อย่างนั้น...” แดนหรี่ตาพลางวางถ้วยในมือลง “ไม่อย่างนั้นจะทำไม?” ทันใดนั้นอากาศก็เย็นยะเยือกขึ้นมาทันใด บรรยากาศเริ่มตึงเครียด ราวกับลูกศรที่คันธนูกำลังจะถูกปล่อยออกมา พวกเขาทั้งสองต่างคนต่างเงียบใส่กัน บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างหลัง ก็แอบเอามือแตะสิ่งที่นูนขึ้นมาตรงเอวของพวกเขาเอาไว