บทที่ 927 สายเลือดของตระกูลฟลินเดอร์

วิกกี้ขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้ง ก่อนจะยกมือขึ้นมาทาบไว้บนหน้าผากของเธอเอง เกรกอรีรีบเอื้อมมือไปจับหน้าผากของเธอ ด้วยความประหม่าในทันที น้ำเสียงของเขาฟังดูเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก "เธอเป็นยังไงบ้าง? ปวดหัวรึเปล่า? หรือว่ารู้สึกไม่สบายตรงไหน? วิกกี้มองเขาด้วยความว่างเปล่า สักพักเธอก็ส่ายหัว “เปล่า ฉันรู้สึกปวดหัวนิดหน่อยนะ แต่ตอนนี้ฉันโอเคแล้ว” เธอพูดพลางหันหน้ามองไปรอบ ๆ วิกกี้เห็นว่าภายในห้องเต็มไปด้วยผู้คน จริง ๆ แล้วทุกคนรออยู่ข้างนอกห้องนั่งเล่น แต่เมื่อพวกเขารู้ว่าเธอฟื้นแล้ว พวกเขาจึงรีบเข้ามา ก่อนจะคิดว่าพวกเขาอาจจะส่งเสียงดังเกินไป เพราะเธอเพิ่งฟื้นขึ้นมา พวกเขาจึงหยุดนิ่งอยู่กับที่และไม่พูดอะไรเลย เธอมองดูพวกเขาด้วยความว่างเปล่า พลางถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับทุกคนเหรอคะ? ทำไมพวกคุณถึงพากันมาที่นี่? แล้วทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นด้วยล่ะคะ?” เนลล์ขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกว่าร่างกายของวิกกี้มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นโดยที่เธอไม่รู้ตัว ตามที่คาดไว้ วิกกี้มองลงมาที่ร่างกายของเธอในวินาทีถัดมา รูม่านตาของเธอขยายออกอย่างรวดเร็ว “เอ๊ะ? ทำไมฉันถึงใส่ชุดแต่งงาน