บทที่ 999 อย่าก่อกวน

ผมเขายังเปียกจากการอาบน้ำอยู่เลย เปรียบเทียบกับความสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติตามปกติของเขา เขามีหน้าตาที่ดูยุ่งเหยิง เมื่อเด็กน้อยสองคนที่อยู่ไปรอบตัวของเนลล์ ใบหน้าของพวกเขาดูบูดบึ้ง ในขณะที่เขาตะโกนว่า “ไปเล่นคนเดียวดีกว่า และปล่อยให้คุณแม่อยู่คนเดียว” ลิซซี่นั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร ทำท่าทางขึงขัง “คุณพ่อมีคุณแม่อยู่กับตัวเองมาหลายวันแล้ว วันนี้ถึงเวลาของเรากับแม่ คุณพ่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว พ่อไม่สามารถแข่งขันกับพวกเราที่เป็นลูกของคุณพ่อ ได้” กิดเดียนถึงกับหัวเราะเยาะด้วยคำพูดที่ตรงไปตรงมาของเด็กน้อย “แข่งขันอะไร? หนูไม่มีสิทธิ์จะมาต่อสู้เพื่อแย่งภรรยาของพ่อหรอกนะ” ลิซซี่ขมวดคิ้ว “คุณพ่อ ทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง! แต่เธอยังเป็นแม่ของเราด้วยเหมือนกัน” “ฮ่า!” กิดเดียนยิ้มอย่างเยือกเย็น เนลล์ไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเธอเอาไว้ได้ เมื่อเห็นผู้ใหญ่และเด็กมีหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงในขณะที่เธอเดินเข้าไปดู เธอดึงแขนกิดเดียน “เอาล่ะ ตอนนี้คุณกำลังพูดอะไรกับเด็ก ๆ! ให้ฉันเล่นกับพวกเขาสักครู่หนึ่ง แล้วคุณก็ไปทำในสิ่งที่คุณจะต้องทำ” กิดเดียนขมวดคิ้ว “แล้วสุขภาพของคุณล่ะ...” “ฉันสบายดี” เนลล์รู้สึกอบอุ่