บทที่ 1013

เมเดลีนคลายกำปั้นและล้างมืออย่างเฉยเมย แต่ลาน่าก็ยังไม่หยุดที่จะยั่วยุอีกฝ่าย “เจเรมี่มีเสน่ห์นะ ฉันไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมเธอถึงยอมใช้ชีวิตอย่างไร้ศักดิ์ศรีเพื่อให้เขาแต่งงานกับเธอ “แต่ไม่ใช่กับฉันเอวลีน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เขามาหาฉันเอง” ลาน่าเอ่ยด้วยความภูมิใจ แล้วยิ้มเยาะเย้ย เมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่ตอบสนอง “คิดว่าล้อเล่นเหรอเอวลีน? ถ้าไม่เชื่อก็ไปดูได้นะ ตรงไหล่เขายังมีรอยกัดของฉันเมื่อคืน! ฮ่า ๆ ...อั่ก” ลาน่าหัวเราะชอบใจ โดยไม่คาดคิดว่าเมเดลีนจะเข้ามาบีบคอเธอไว้ด้วยสายตาดุดัน “ความอดทนของฉันมีจำกัดนะ ลาน่า จอห์นสัน ถ้าเป็นลูก ๆ ของฉัน ฉันคงยอมและใจเย็นได้ทุกอย่าง แต่อย่าทำให้ฉันไม่พอใจไปมากกว่านี้ เธอไม่รู้หรอกว่าฉันทำอะไรได้บ้าง ถ้ารู้ว่าอะไรดีต่อตัวเองก็เลิกคุยโม้ต่อหน้าฉันได้แล้ว” รังสีน่ากลัวของเมเดลีนท่วมท้นออกมา “เจเรมี่กับฉันหย่ากันแล้ว เขาจะอยากใช้เวลาไปกับใครก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ถ้าชอบเขามากก็รักษาเขาไว้ให้ดีละกัน เพราะฉันไม่ต้องการเขาแล้ว!” เมเดลีนปล่อยมือออกจากลาน่า เมื่อคำเตือนสุดท้ายจากเธอสิ้นสุดลง ลาน่ารู้สึกโมโหและพ