บทที่ 1102

นาโอมิพยายามใช้โอกาสนี้โน้มน้าวไรอัน “เรากลับมาคบกันเถอะนะคะ ไรย์ ได้ไหมคะ? ฉันเป็นคนที่รักคุณจริง ๆ นะ” เพราะนาโอมิตามตื๊อไรอันไม่หยุดหย่อน สุดท้ายเขาจึงเผลอคลายมือจากเมเดลีน เมเดลีนวิ่งออกไปนอกประตูท่ามกลางลมและฝนในฤดูใบไม้ร่วง “เจเรมี่ เจเรมี่!” เธอตะโกนต่อความว่างเปล่าตรงหน้า “ถ้าคุณปล่อยฉันไปไม่ได้ แล้วคุณจะหลบหน้าฉันทำไม? คุณคิดว่าฉันจะไม่เจ็บปวดเลยเหรอถ้าคุณซ่อนตัวจากฉัน?” เจเรมี่ยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งและกำลังรู้สึกดีใจที่ฝนตกลงมา อย่างน้อยเมดลีนก็จะไม่ได้กลิ่นของเขาอีก ไรอันวิ่งเข้ามาจับเมเดลีนไว้ เขาเห็นเธอแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าบาง ๆ ขณะยืนอยู่กลางสายฝน “ใจเย็น ๆ นะ เอวลีน” ไรอันปลอบโยน ขณะที่เขากอดเธอที่กำลังดิ้นทุรนทุรายไว้ แล้วพาเธอกลับเข้าไปข้างใน นาโอมิทนไม่ได้ที่ไรอันห่วงใยเมเดลีนมากขนาดนี้ ด้วยเหตุนั้นเธอจึงเข้าไปขวางหน้าทั้งสองเพื่อจะหยุดพวกเขา “แกทำลายครอบครัวฉันเมเดลีน! แกล่อลวงคู่หมั้นของฉัน! ตอนแรกไรย์เป็นแฟนของฉัน!” นาโอมิตะโกนด้วยความโกรธ เมเดลีนไม่สนใจนาโอมิ เธอจึงยังคงว่าร้ายเมเดลีนต่อไป “เอวลีน ฉันรู้ว่าทำไมแกถึงอารมณ์เสีย เจเรมี่กำลังจะตายใช่ไหมล่ะ? ฮ่าฮ