บทที่ 1119

“คุณเรียกเขาว่า ‘ไรย์’ อย่างอ่อนหวานและสนิทสนมเชียวนะ” คำพูดของเจเรมี่เต็มไปด้วยความหึงหวง เมเดลีนมองเข้าไปในดวงตาอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว “ค่ะ ฉันเรียกเขาว่าไรย์เพราะฉันเห็นเขาเป็นเพื่อนสนิทของฉัน “ตอนนั้นคุณจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ และปฏิเสธที่จะเจอฉัน ก่อนจะส่งฉันให้เขา คุณเคยคิดบ้างไหมว่าการประทำแบบนั้นจะทำให้ฉันรู้สึกยังไง?” ในขณะที่พูดอย่างนั้นดวงตาของเมเดลีนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและเริ่มสะอื้น “ตอนที่คุณไม่อยู่เขาเป็นคนดูแลฉันกับลูก เขาไม่เคยขออะไรจากฉันเลย แล้วยังบอกอีกว่าถ้าคุณกลับมา เขาก็จะหย่ากับฉันให้ “เจเรมี่ ไรย์ไม่ใช่คู่แข่งของคุณ หยุดคิดมากได้แล้ว” เมเดลีนพยายามทำให้จิตใจที่ขุ่นเคืองของอีกฝ่ายสงบลง หลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น ความเย็นชาในดวงตาของเขาก็ค่อย ๆ จางหายไป เขาผละออกจากเมเดลีนแล้วจับเธอไว้เบา ๆ “เอวลีน ถ้าผมเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน คุณจะยังรักผมไหม?” เมเดลีนสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคนที่เธอรัก เธอจึงไม่ลังเลเลยที่จะตอบเขาอย่างจริงจังว่า “ตราบใดที่คุณยังเป็นเจเรมี่ วิทแมน ไม่ว่าคุณจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ความรู้สึกของฉันจะไม่เปลี่ยนแปลง” เจเรมี่ยิ้มกว้างเมื่อได้