บทที่ 1132

เมื่อแม่ของไรอันได้ยินอย่างนั้น ก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายหมายถึงตัวเอง อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไรอันก็หยุดไว้ทันที “แม่กลับห้องไปก่อนเถอะครับ” “ไรย์ อย่าลืมว่าลูกเป็นสามีของเอวลีนนะ!” มาดามโจนส์เตือนเขา “อย่าไปสนใจผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นทายาทจากครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดของเกลนเดลอะไรก็ตาม คิดว่าคนตระกูลโจนส์จะกลัวอย่างหรือไง?” เจเรมี่จ้องมองแม่ของไรอันอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ไม่กลัวก็ดี” “...” แววตาแข็งกร้าวของเจเรมี่ เริ่มทำให้หญิงมีอายุเริ่มกลัวขึ้นมาจริง ๆ และไม่กล้าพูดอะไรอีก “กลับไปที่ห้องเถอะครับ” ไรอันบอก ผู้เป็นแม่จึงไม่พูดอะไรอีก เธอรีบเดินออกไปจากตรงนั้นและขึ้นไปยังชั้นบนทันที เมื่อเธอสังเกตเห็นความก้าวร้าวในตัวเจเรมี่ เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการมาหาเรื่องไรอัน เธอจึงเดินไปที่บันไดชั้นสองและคอยจับตาดูเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในห้องนั่งเล่น ในตอนที่เธอหันกลับมา เจเรมี่ก็โยนซองจดหมายใส่ไรอันทันที รูปถ่ายหลุดออกมาจากซองประมาณสิบรูป และกระจายไปบนพื้น “ดูผลงานชิ้นเอกของคุณสิ” น้ำเสียงของเจเรมี่นั้นเยือกเย็น เขาเลิกคิ้วขึ้น และแสดงความเกลียดชังออกมาจากแววตาอย่างชั