Webfic
Buksan ang Webfix app para sa higit pang kahanga-hangang content

บทที่ 1246

ไรอันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังเหมือนมีอะไรตกลงบนพื้นเสียงดัง เขาขมวดคิ้วด้วยความสับสนและรีบเดินเข้าไป จากนั้นก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า “เอวลีน!” เขารีบวิ่งเข้าไปหาเมเดลีนซึ่งเมามายและกำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น ก่อนจะช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้น เมเดลีนผลักเขาออกอย่างแรง “ปล่อยฉัน!” เธอหยิบขวดไวน์แดงขึ้นมาแล้วกระดกทันที หญิงสาวยังคงสวมเสื้อผ้าที่เปียกปอนไปทั้งตัว รวมถึงเส้นผมและดวงตาของเธอเองก็เปียกปอนเช่นเดียวกัน “ทำไมเขาถึงพูดกับฉันแบบนี้? ทำไม?” เมเดลีนร้องไห้อย่างหนักพลางบ่น “ฉันทนได้ทุกอย่างตราบใดที่เขายังสบายดี แต่ทำไมจู่ ๆ เขาถึงบอกว่าเหนื่อยล่ะ?” เมเดลีนหัวเราะเยาะตัวเองอย่างขมขื่น “กี่ปีแล้วนะ? กี่ปีแล้วที่ฉันรักผู้ชายคนนี้มาตลอด?” เธอถามตัวเองขณะที่เงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตาแล้วมองไรอันซึ่งกำลังขมวดคิ้ว “ฉันชอบเขาทันทีที่เห็นหน้า เขาทำร้ายฉันและทำให้ฉันมีแผลใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ฉันก็ยังให้อภัยเขา แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกัน? เฮอะ…” เธอยิ้มประชดประชัน “สุดท้ายครอบครัวก็ไม่ได้สำคัญไปมากกว่าเงินสินะ ผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องประดับในช

Naka-lock na chapters

I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content

I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.