บทที่ 338

ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นมากลับเห็นว่ามาเดลีนโบกรถแท็กซี่ให้จอด จากนั้น เธอได้เข้าไปในรถและรถคันดังกล่าวเคลื่อนตัวขับออกไปทันที เจเรมี่รู้สึกท้อแท้อยู่สองสามวินาทีก่อนที่จะเหยียบคันเร่งไล่ตามเธอไป เขาโทรหามาเดลีน และแม้ว่าเขาจะโทรหาเธอกี่สายก็ตาม เธอกลับไม่รับสายเลย มาเดลีนมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองที่มืดมิดหลังจายสายโทรเข้าเงียบสงบไปแล้วก่อนจะยิ้มออกมา เธอก็แค่ตกเหยื่อเพื่อจะได้มาซึ่งความได้เปรียบ เธอไม่ได้หมายความอย่างนั้นที่เธอบอกไปว่าอยากปรารถนาเขาเช่นนั้นจริง ๆ เธอแค่ไม่สามารถปล่อยให้คนสองคนที่เธอเกลียดที่สุดอยู่คู่กันได้ก็เท่านั้น เจเรมี่ยังคงติดต่อมาเดลีนไม่ได้ เขาเกิดความกังวลในใจ มันไม่สำคัญว่าเหตุผลคืออะไร แต่เขารู้เพียงว่าเขาไม่สามารถสูญเสียผู้หญิงที่มีใบหน้าเหมือนกับมาเดลีนไปได้ แม้ว่าเขาจะยึดมั่นในความเชื่อที่ว่านี่เป็นเหตุผลที่เขาไม่สามารถปล่อยมาเดลีนไปได้ แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ลึกซึ้งจากข้างในหัวใจที่เต้นแรงเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาอยู่กับวีล่า ความรู้สึกเหล่านั้นเหมือนกับตอนที่เขาได้พบกับมาเดลีนครั้งแรกในมหาวิทยาลัย มาเดลีนกลับไปที่อพาร์ตเม