บทที่ 387

ดวงตาของมาเดลีนกระพริบมองด้วยความสนใจ ขณะที่เธอจ้องมองไปที่เอโลอิสซึ่งมีน้ำตาไหลออกมา ด้วยความตกใจ “ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้น คุณนายมอนต์โกเมอรี?” “เอโลอิสกับฉันได้ยินเมเรดิธยอมรับออกมาเอง” ฌอนถอนหายใจ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะขโมยตัวตนคนอื่น” มาเดลีนค่อนข้างสับสนในเหตุการณ์ตอนนี้ เหตุใดเมเรดิธจึงยอมรับว่าไม่ใช่ลูกสาวคนเดียวของครอบครัวมอนต์โกเมอรี? การทำเช่นนี้ไม่ได้ทำให้เธอได้เปรียบเลยสักนิด “ฉันจะไม่ได้ยินบทสนทนาของเธอกับโรสและจอห์นเลย ถ้าฉันไม่ได้ไปเยี่ยมเธอที่ศูนย์กักกันในวันนี้” เอโลอิสเยาะเย้ยตัวเอง และมันเริ่มกระจ่างขึ้นเมื่อมาเดลีนนึกขึ้นได้ว่าเอโลอิสได้ยินบางสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยิน เรื่องโกหกยังไงมันก็เป็นเรื่องโกหกอยู่วันยังค่ำ การค้นหาความจริงเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น และเธอได้ยินเอโลอิสหัวเราะออกมาอย่างเจ็บใจ “ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็ได้เจอลูกสาวของฉัน แล้วหลังจากหลายปีนี้ ฉันกับฌอนได้ทำให้เธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักตลอดสามปีที่ผ่านมา เราคิดว่าเธอเป็นของลูกเรา ฉันไม่แม้แต่จะเสียดายเงินหลายสิบล้านเพื่อดูแลเธอ ตราบเท่า