บทที่ 439

“หุบปาก!” เจเรมี่ตะคอกกลับอย่างโกรธจัด อีวอนเงียบลงทันทีด้วยความกลัว เธอเห็นความเย็นชาในดวงตาของเจเรมี่ และไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดังเกินไป เจเรมี่เดินผ่านอีวอนนและแม่ของเขาไป เขาเข้ามาใกล้มาเดลีน เมื่อเขาเห็นท่าทางไม่พอใจของมาเดลีน เขาก็ถามอย่างอ่อนโยนว่า “คุณอิ่มแล้วหรือยัง? ถ้าอย่างนั้นเรากลับบ้านกันเถอะ” มาเดลีนลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ดวงตาที่เย่อหยิ่งของเธอกวาดสายตามองไปยังอีวอนและแม่ของเจเรมี่ เธอกล่าวขึ้นอย่างช้า ๆ “ฉันไม่อยากกินต่อแล้วล่ะ ฉันจะมีอารมณ์กินอาหารต่อได้ยังไงในเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนพวกนี้” “...” แม่ของเจเรมี่ระเบิดทันที “เจเรมี่ ลูกได้ยินไหม? เธอกำลังพูดถึงฉันด้วยความคิดแบบนั้น!” มาเดลีนยิ้มอย่างเย็นชา “แล้วถ้าฉันพูดกับคุณแบบนั้นล่ะ? คุณคิดว่าฉันจะปล่อยให้คุณรังแกฉันเหมือนกับมาเดลีนเหรอ?” “แก แก…” แม่ของเจเรมี่พูดไม่ออก “วีล่า ควินน์ เธอหมายความว่ายังไง? เธอโกรธเคืองกับความไม่ยุติธรรมที่มาเดลีนได้รับอย่างนั้นเหรอ? โอ้ น่าสนใจจริง ๆ แต่เธอไม่สามารถหยุดฉันให้หยุดด่าทอว่าเธอเป็นนังผู้หญิงเลวได้หรอก! เธอบอกว่าเมเรดิธใส่ร้ายมาเดลีน แต่ถ้าเธอทำตัวดี ๆ ใครจะคิดทำร้ายเธอได้