บทที่ 478

ทั้งเอโลอิสและฌอนต่างกังวลว่า คืนนี้เมเดลีนจะไม่มา และในวินาทีที่พวกเขาเห็นว่าเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับแจ็คสัน ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายด้วยความปีติยินดี “เอวลีน! เอวลีน ลูกมาที่นี่จริง ๆ ด้วย!” เอโลอิสเดินไปหาเมเดลีนด้วยความตื่นเต้น เมเดลีนมองไปยังผ้าพันแผลที่ขาของเอโลอิสโดยที่เธอไม่รู้ตัว แล้วเมื่อเธอเห็นว่าเอโลอิสยังคงเดินกะเผลกอยู่ เธอก็พูดออกมาเรียบ ๆ ว่า “คุณนายมอนต์โกเมอรี คุณควรนั่งพักจะดีกว่าไม่อย่างนั้นแผลคุณอาจจะเปิดได้ ฉันไม่อยากจะติดค้างอะไรกับคุณ” เมื่อเอโลอิสได้ยินดังนั้น เธอก็มองไปยังเมเดลีนด้วยสายตาเศร้าสร้อย “คนเป็นแม่ทุกคนต้องการให้ลูกของพวกเขาปลอดภัยและมีสุขภาพที่แข็งแรงกันทั้งนั้น แม่จะมีความสุขเสมอตราบเท่าที่ลูกสบายดี ลูกไม่ได้ติดค้างอะไรต่อพวกเราเลย เป็นพวกเราเองที่เป็นคนทำผิดต่อลูก” ฌอนพยักหน้าอย่างเข้าข้างเอโลอิส เขามองไปที่เมเดลีนด้วยความรักและความเจ็บปวดที่ฉายชัดในแววตาของเขา “เอวลีน เราได้ทำผิดต่อลูกมาก หากลูกไม่ต้องการที่จะยอมรับพวกเรา ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็จะไม่บังคับลูก แต่แม่ของลูกและพ่อเองต่างก็มีความสุขมากตราบเท่าที่เรายังสามารถพบกับลูกได