บทที่ 480

“จริงสิ” เจเรมี่พยักหน้า “เชื่อฉันเถอะ” น้ำเสียงของเขาทุ้มลึกแต่อ่อนโยน เมเดลีนมองไปยังเขาขณะที่ทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้นไม่นานนัก เธอก็กลับมารู้สึกตัวและผลักแขนเขาออกอย่างไม่พอใจ “จำคำพูดของตัวเองไว้ให้ดี อย่าให้ฉันต้องเกลียดนายไปมากกว่า” เธอสะบัดหน้าหนีและเดินออกไปหลังจากที่พูดจบ ในขณะที่เจเรมี่กำลังดูเมเดลีนเดินจากไป จู่ ๆ เขาก็รู้สึกปวดร้าวทรมานในใจของเขา ภายในใจของเขาถูกครอบครองด้วยความรักของเมเดลีน และความชื่นชมในดวงตาของเธอที่เคยมีให้กับเขา แต่สิ่งเหล่านั้นล้วนเป็นอดีตไปแล้ว ในตอนนี้พวกมันกลายเป็นความทรงจำที่แสนเลือนรางเท่านั้น… คืนนั้น เมเดลีนนอนไม่หลับ เธออดทนรอไม่ไหวที่จะได้เห็นลูกที่ถูกขโมยไป เธอจินตนาการถึงใบหน้าของเด็กคนนั้น เธอจะมีลักษณะเป็นอย่างไรนะ? แน่นอนว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นจะต้องน่ารักมากแน่ ๆ ถึงแม้ว่าในตอนนี้เธอจะเกลียดเจเรมี่มาก แต่เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเป็นคนที่หน้าตาดูดีและโดดเด่นมาก เธอเองก็ดูสวยโดดเด่นไม่แพ้กัน ดังนั้น ด้วยการรวมยีนส์ของพวกเขาเข้าด้วยกัน เป็นไปไม่ได้เลยที่ลูกของพวกเขาจะออกมาหน้าตาไม่ดี อย่างไรก็ตาม เมเดลีนเองคิดไม่ถึงเลยว่า เจเรมี่จ