บทที่ 484

เจเรมี่เออออไปกับเธอและยิ้มแย้ม “ใช่แล้วครับ ผมกับภรรยาต้องการที่จะรื้อฟื้นความหลังกันอีกครั้ง” เมเดลีนส่งสายตาไม่พอใจไปยังเจเรมี่ซึ่งเขาเองไม่ได้สนใจในสายตานั่น แต่ยังคงช่วยหญิงชราเก็บมันเทศพวกนั้นและถือตะกร้าให้กับเธอ “คุณอยู่ใกล้ ๆ นี้ใช่ไหม? ผมสามารถช่วยคุณถือตะกร้าใบนี้กลับบ้านได้” “ขอบคุณมาก” หญิงชราตอบรับความช่วยเหลือของพวกเขาและเริ่มชี้ทางให้ เจเรมี่ค่อย ๆ จับมือเมเดลีนมากุมไว้ในมือของเขา ก่อนจะเดินตามหญิงชราไป ความพยายามของเมเดลีนที่จะดิ้นให้หลุดจากอุ้งมือของเขาไม่เป็นผล “พวกเธอทั้งสองเป็นคู่ที่ดูรักกันมากจริง ๆ ถึงได้เดินทางมาทะเลแม้ว่ามันจะหนาวแค่ไหนก็ตาม” หญิงชรานึกย้อนกลับไปด้วยรอยยิ้มลึกซึ้ง เมื่อเห็นมือของเมเดลีนและเจเรมี่ที่กำลังประสานกัน “เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากจริง ๆ ที่มีสามีน่ารักแบบนี้ ฉันจำได้ว่าเขาวิ่งสุดกำลัง ในตอนที่ขาเธอเจ็บเมื่อหลายปีก่อน เขาหอบหนักเมื่อมาถึงศูนย์รักษาพยาบาล โอ้ เขาต้องกังวลและเป็นห่วงเธอมากขนาดไหน ฉันรู้ได้ในทันทีว่า พวกเธอทั้งสองคนจะต้องลงเอยกัน และฉันก็คิดถูก” เมเดลีนแสยะยิ้มอย่างเหยียดหยันกับคำพูดพวกนั้นขณะที่เธอมองไปยังเจเรมี่