บทที่ 495

เอกสารถูกจัดรูปแบบราวกับว่ามันเป็นไดอารี่ เมื่อคลิกเข้าไป สิ่งแรกที่เมเดลีนเห็นคือวันที่ด้านบน มันลงวันที่เมื่อสามปีที่แล้ว หลังจากวันที่เธอ 'เสียชีวิต' ลง เนื้อหาที่เหลือทำให้เมเดลีนพูดไม่ออก [ฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะทิ้งฉันไปแบบนี้ เธอจะไม่ทำใช่ไหม? นี่คงเป็นการเล่นตลกใช่ไหม? อย่าล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้เมเดลีน มันไม่ตลก [เธอบอกว่าเธอรักฉัน จะกวนฉันไปตลอดชีวิต แต่ทำไมตลอดชีวิตมันถึงสั้นนักล่ะ? เป็นไปไม่ได้ ฉันรับไม่ได้ที่จะเชื่อว่ามันเป็นแบบนั้น... [เธอต้องทำสิ่งนี้โดยเจตนา เมเดลีน เธอกำลังทำแบบนี้เพื่อที่ฉันจะไม่ได้มีวันลืมเธอ และคิดถึงเธอตลอดไป เธอมันเจ้าเล่ห์ แต่ฉันดันตกหลุมพราง [เมเดลีน... [เมเดลีน...] “...” หลังจากนั้นทุกอย่างเป็นเพียงชื่อของเธอที่พิมพ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือของเธอที่อยู่บนเมาส์สั่นเบา ๆ ในเวลานั้นเธอสามารถอ่านคำที่พิมพ์ในเอกสารบนหน้าจอได้อย่างชัดเจน เมเดลีนพบว่าตัวเองไม่สามารถจะจินตนาการได้เลยว่าเจเรมี่น่าจะรู้สึกอย่างไรเวลาที่เขาเขียนมันในตอนนั้น และเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเจเรมี่ถึงพิมพ์คำที่เขาพิมพ์ไว้ ราวกับว่าเขาไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าเธอ