บทที่ 500

อันที่จริงมีเหตุผลมากมายที่จะให้เมเดลีนอยู่เคียงข้างเขา แต่เขาก็ยอมถอนตัวออกมาแล้วดูเธอจากไปกับเฟลิเป้แทน เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ขณะที่เขาเฝ้ารอเวลาจนกระทั่งถึงช่วงเย็น เขาใช้ช่วงเวลานี้เพื่อรีบไปรับเมเดลีนจากที่ทำงานที่เฟิร์สคริสตัลสตรีท เมื่อมาถึงกลับกลายเป็นว่า เมเดลีนได้ออกไปแล้ว เจเรมี่รีบขับไปโรงเรียนอนุบาลทันที แต่ครูประจำชั้นบอกเขาว่าเมเดลีนได้มารับแจ็คสันไปแล้ว เจเรมี่รู้สึกว่าหัวใจของเขาสับสนวุ่นวายกับเรื่องนี้ทันที เขามีความรู้สึกว่าเมเดลีนกำลังจะหนีจากเขาไป ความกังวลอย่างไร้สติเกิดขึ้นทันที เขาเหยียบคันเร่งและมุ่งไปที่อพาร์ตเมนต์ของเมเดลีนด้วยเวลาอันรวดเร็ว เขากดกริ่งอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่มีใครตอบเลย เจเรมี่เริ่มเย็นชา ความมืดได้หวนคืนสู่โลกทั้งใบของเขา ในขณะที่ความไม่สบายใจนั้นกำลังครอบงำเขา มันทำให้เขาหายใจลำบากและหัวใจของเขาเองก็เต้นอย่างยากลำบากด้วยเช่นกัน ‘ลินนี่…’ ‘เธอเกลียดฉันมาก จนเธอไม่สามารถแม้แต่จะมองมาที่ฉันได้อีกแล้ว…’ เจเรมี่เอนตัวพิงกำแพงอย่างหมดหวัง ดวงตาดอกท้อของเขาหลุบลง ขนตายาวของเขาทิ้งเงาที่อ้างว้างภายใต้แสงแดดที่ส่องลงมา เขาไม่สามารถตำหนิใครได้