บทที่ 519

หลังจากฟังคำพูดของเจเรมี่อย่างใจเย็น เมเดลีนก็ขยับตัวออกมาจากวงแขนของเขาอย่างเย็นชา และหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา “ถ้าคุณจะแก้ตัว อย่างน้อยก็หาข้ออ้างที่สมเหตุสมผลหน่อยสิ” เธอมองเขาอย่างดูถูก “คุณบอกว่าคุณรักฉัน ความรักของคุณก็คือการปล่อยให้เมเรดิธเหยียบย่ำ และทำร้ายฉันเหรอ?” เจเรมี่ขมวดคิ้วและพยายามดึงมือของเมเดลีนไว้ “ลินนี่ ฟังฉันก่อน” ดิ๊งด่อง ดิ๊งด่อง! ทันใดนั้นเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น เจเรมี่ขมวดคิ้วแน่นเมื่อเขาเดินไปเปิดประตู เขารู้สึกไม่พอใจบางอย่าง ทันทีที่เปิดประตู ใบหน้าของเจเรมี่ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้น “คุณมาทำอะไรที่นี่?” เฟลิเป้ยืนอยู่ที่ประตู เขาเหลือบมองเจเรมี่ที่มีผ้าพันแผลอยู่บนมือ เขาเงยหน้าขึ้นและมองเข้าไปในบ้าน “วีล่า นี่ผมเอง คุณอยู่นี่หรือเปล่า?” ดวงตาของเจเรมี่เย็นชายิ่งขึ้น ขณะที่เขาไม่ยอมให้เฟลิเป้เข้าไปข้างใน “เฟลิเป้ ไม่มีคนอย่างวีล่าอยู่ที่นี่ กลับไปซะ” ทันทีที่เสียงของเขาพูดออกไปแบบนั้น เมเดลีนก็เดินมาอยู่ข้างหลังเขา “เฟลิเป้? คุณมาที่นี่ทำไมคะ?” เมเดลีนค่อนข้างประหลาดใจ “ผมเป็นห่วงคุณ” น้ำเสียงที่นุ่มนวลและใบหน้าอันหล่อเหลาของเฟลิเป้ปรากฏรอยยิ้มเ